Het Meester Visserplein staat bekend als één van de grootste boven en ondergrondse urban void van Amsterdam. Het plein bruist van potentie maar blijft alsnog onbenut. Het plein kan een belangrijke schakel spelen om het centrum en oosten van Amsterdam te verbinden.

Een belangrijke rede waarom het plein onbenut blijft is de bereikbaarheid van het plein. Momenteel wordt het plein omsloten door een drukke verkeersweg. Om deze rede is ervoor gekozen de bestaande (dichtgemetselde) voetgangerstunnel in ere te herstellen en uit te breiden. Hierdoor ontstaat er een continue beweging naar het plein toe.

De invulling op het Meester Visserplein dient een relatie aan te gaan tussen bezoeker en student. Een transparante box met daarin twee ‘zwevende’ boxen vol kennis gaan een interactie aan met de omgeving. De boxen zijn als het ware kijkdozen voor bezoekers rondom het plein. De box is verdeeld in twee ruimtes die los van elkaar te gebruiken zijn maar eveneens samen kunen. Het hoger gelegen gebied fungeert als ‘bewerking’ terwijl de lager gelegen ruimte dient voor uitvoering. Hierbij kan het zijn dan studenten van de dansopleidingen oefenen aan de onderkant en de opgenomen beelden door studenten van de Filmacademie worden bewerkt. Hierin dient de trap tussen deze twee ruimtes eveneens als tribune.

Op de zwevende boxen worden er werkruimtes voor studenten verhuurd. Hier kunnen zij aan kunstprojecten werken. Het is mogelijk door middel van het atrium deze kunstwerken naar beneden de tunnel in te hijssen. In de tunnel kunnen de bezoekers de expositie bekijken van de student. Hierdoor is er altijd een visuele relatie tussen student en bezoeker.

Project in samenwerking met Malou Speets.