Bzzzz… WAHAAH !#@, Argh, Kaboom!!! Splash! Grrrrrr……. Pieuw, Pieuw, Paff! (Fantastische geluidseffecten!).

Ik heb niet het vliegtuig naar Israël genomen om mij aan te sluiten bij de IS, Nee ik lig doodnormaal in een ‘sleepersbus’ naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh en naast mij ligt een Cambodjaanse jongen het welbekende iPhone spel ‘Plants vs Zombies’ te spelen, zonder oordopjes en het geluid volop! Met geluidseffecten en enthousiasme kan ik tot middernacht meegenieten van dit spel.

De sleepersbus bestaat uit een smal gangpad met aan beide zijden tweepersoonsbedden. De afmetingen hiervan zijn niet groter dan 170cm bij 140cm, en dat voor twee personen inclusief iPhone. Het is weer een nieuwe ervaring, maar mij hoor je niet klagen.

Eenmaal aangekomen de volgende ochtend in Phnom Penh geef ik mijn paspoort af bij het welbekende backpackers hostel ‘Mad Monkey’. Het hostel waar je er niet onderuit komt om een avondje stappen te missen, zo ook in mijn geval. Al snel bij binnenkomst raakte ik aan de praat met een Brit. Binnen korte tijd hadden wij ons ingeschreven voor de kroegentocht die avond.

Vanwege mijn ‘korte’ tijd in Phnom Penh, besloot ik deze middag mij te verdiepen in de gruwelijke geschiedenis van Cambodja door een bezoek aan zowel ‘Killing Fields’ als ‘S-21 prison’.

De killing fields maakte meteen een indruk op mij ondanks dat er weinig te zien is. Een grote leegte aan heuvelachtig terrein met een centraal gelegen monument. Door middel van een koptelefoon worden de gruweldaden in detail verteld, de stilte hierna spreekt voor zich. Het is moeilijk te beseffen wat de gedachten van deze communistische leider, Pol Pot waren. Door middel van het volk ‘dom’ te houden en deze te laten werken in landbouw voor ongekende uren zorgde ervoor dat veel van de bevolking dit niet volhield. Eveneens werd iedereen die zich interesseerde in kennis, een bril had of er slim uitzag naar een kamp gestuurd inclusief hel familie, dit kamp staat nu bekend als Killing fields.

Alsof dit niet genoeg impact had gemaakt, bevestigde de ‘onwerkelijke’ foto’s die gepresenteerd werden in de S-21 gevangenis het verschrikkelijke beeld van deze periode. Het is bijna niet te beseffen dat dit allemaal dertig jaar geleden plaats vond. Als kind en student heb ik hier weinig van meegekregen en wordt dit buiten beschouwing gehouden in de Nederlandse geschiedenis boeken, terwijl het aardig recent is.

Het was niet makkelijk om terug bij het hostel de gedachte om te zetten naar een stap-avondje. De Britten waarmee ik had afgesproken maakte dit een stuk aangenamer en al het duurde even maar de knop was om. Het werd een bijzondere avond die eindigde in ‘volgens lokalen’ de beste burger tent van Phnom Penh. Samen met de Britten en ‘locals’ eindigde de avond in de vroege ochtend. Deze ‘locals’ zagen er niet bepaald Cambodjaans uit, logisch want hun roots lagen in Nigeria. Ze waren volledig ingeburgerd en twijfelde niet om ons het nachtleven in Phnom Penh te laten zien. Aangezien een van deze Nigeriaanse Cambodjanen een bekende DJ is en een ander de spits van het nationale elftal (Cambodja) kwamen we elke ‘exclusieve’ club binnen. Onder het genot van de beste hamburger uitte ik mijn twijfel over het voetbalniveau in Cambodja aan deze ‘goaltjesdief’. Om mijn ongelijk te bewijzen werd ik uitgenodigd om het weekend een wedstrijd bij te wonen, alleen zat ik overmorgen alweer in Kampot en moest ik dit aan mij voorbij laten gaan.

Kampot is een klein plaatsje, gelegen bij de zee en wordt gezien als het kleinere broertje van Sihanoukville. Mijn dagen hier werden gekenmerkt door vele kilometers op een ‘motorbike’. De eerste uitdaging was de Bokor mountain. Deze berg staat bekend om haar lange weg naar boven waar zich een ‘ghosttown’ bevindt wat in contrast staat met het moderne immense luxe casino-hotel, wat vooral door rijke Chinezen als vakantieoord wordt gebruikt. Met enig geluk kon je bovenop de berg, mits er geen mist is, genieten van een prachtig uitzicht. Dit vooruitzicht was na de eerste haarspeld bocht al verdwenen. De eerste tekenen van plaatselijke mist werden waargenomen, en na een honderdtal bochten verder was het zicht bepekt tot zo’n tien meter. Het duurde zeker negentig minuten voordat ik bovenop Bokor was, ondanks de mist was het luxe casino niet te missen. Alleen het vinden van de verlaten gebouwen was een zoektocht en door de mist ben ik zeker meerdere keren hier voorbij gereden. Waar ik tijdens mijn avontuur naar de top het geluk had, dat het een stuk lichter was, had ik mijn terugweg aardig verkeerd ingeschat. De plaatselijke mist was veranderd in ‘laten we overal mist doen’ en om dit te verergeren verdween de zon achter de horizon, als dat nog niet alles was begon het ook te regenen, een ideale tocht naar beneden…. Het duurde even maar ik ben heelhuids beneden gekomen.

Voordat ik de bus naar Vietnam neem, maak ik een tussenstop in het badplaatsje Kep om de meest verse en heerlijke krab te eten. Nog geen tien meter van mijn tafel vandaan werd de krab binnen gehaald en direct daarna bereidt. Een aanrader voor elke krab-liefhebber om een stop te maken in Kep.

Op naar Vietnam, tot over een maandje Cambodja!