Ka-ching! Daar gaat mijn reisbudget bijna. Het is twee uur vliegen maar een wereld van verschil, waar Siem Reap geen regels kent is Singapore de tegenhanger. Singapore is zoals bekend ontzettend duur in vergelijking tot de landen waar ik ben geweest. In de eerste uren in Singapore had ik mijn reisbudget bijna verspeeld, zo kwam ik erachter dat op het drinken en eten in de metro een flinke boete staat, een boete van $500,-. Dezelfde prijs staat op het vergeten doortrekken van je behoeftes op een publieke toilet. Een andere regel die in dit rijtje bijzondere regels staat is ‘jaywalking’. Gelukkig staat voor ‘jaywalking’, wat betekent het overstreken van de weg buiten de aangegeven oversteekplaatsen een boete van ‘maar’ twintig dollar. In mijn eerste uren had ik inmiddels $520,- van mijn reisbudget kunnen afschrijven, aangezien ik in de metro het resterende cola opdronk en ik het fenomeen ‘jaywalking’ overtrad. De tips voor jaywalking kreeg ik van een Singaporees, Shane. Shane woont inmiddels bijna zijn hele leven in Singapore en ik heb ontmoet via couchsurfing. Couchsurfing is een bekend fenomeen onder backpackers. Na drie maanden backpacken en slapen in hostels, guesthouses, treinen en bussen is het voor mij de eerste keer dat ik bij een wildvreemde op de bank de nacht door breng. In het begin is het vreemd, maar gelukkig was er een raakvlak om het ijs te breken, Shane brengt zijn dagen door op een architectenbureau in Singapore. Het architectuurleven is een bekend begrip voor mij waardoor ik alleen Shane laat op de avond sprak vanwege deadlines, hierdoor had ik genoeg tijd had om Singapore te verkennen.

De straten van Singapore zijn voor mij de eerste plek waar het gezegde ‘je kan hier van de grond eten’ toegepast kan worden. Singapore is zo indrukwekkend schoon, en ik heb het gevoel eerder in Europa te zijn dan in Azie. Singapore is een stukje Westen in Azië, waar natuurlijk de prijzen niet achter kunnen blijven. Ondanks de prijzen vind ik in Singapore de ideale maaltijd die mij in prijs en kwaliteit tevreden stelt. Geen Mac Donalds of Burger King maaltijd maar de Indiase keuken, pittig en kruidig maar om van te smullen. Hierbij krijg je tevens een bord vol wat in principe niet op te eten is maar omdat het zo verrukkelijk is krijg je het toch op. Het Mekka voor de Indiase maaltijd ligt in Little India, waar je ondanks de geordende chaos een beetje het gevoel van Azië weer hervindt.  Naast Little India heeft Singapore een China Town, waar ik mij de eerste dagen doorbreng in de ochtend. Hier aansluitend vind ik een weg met het openbaar vervoer naar het welbekende beeld van Singapore, Marina Bay Sands. Drie grote rijke massa’s met daarop zwevend een denkbeeldige boot, wie verzint het….

Moshe Safdie de Israelische architect heeft het voor elkaar gekregen om dit luxe resort uit de grond te laten verrijzen aan het beeld van de Singapore skyline.  De duurste kamer ligt rond de prijs van $17.000,- per nacht, gelukkig spendeer ik mijn nachten couchsurfend in Singapore. Om boven op het schip te komen en over Singapore te kijken betaalt de toerist twintig dollar, maar gelukkig vind ik een manier om mijn twintig dollar beter uit te besteden. Eenmaal binnen in Marina Bay Sands, stap ik samen met een aantal hotelgasten de lift in, hopend dat iemand de knop indrukt om helemaal naar boven te gaan, aangezien ik niet in het bezit ben van een hotelpas. Jammer genoeg drukt niemand het getal 57, wat correspondeert met de bovenste verdieping. Tussendoor op een verdieping stapt een gezin in die mij redt van mijn gratis entree, het gezin is van plan een duik te nemen op de 57e verdieping waardoor ik ongemerkt met hun mee naar buiten loop en kan genieten van het dure uitzicht.

De volgende dag ontmoet ik architectuur student Shalina, iemand die ik ook heb leren kennen via Couchsurfing. Alleen heeft Shalina eveneens als Shane het druk met haar architectuur deadlines. Ondanks de druk van het project was het een welkome afleiding om mij de architectuur hoogtepunten van Singapore te laten zien. Allereerst zegt Daniel Libeskind gedag met zijn woon-gebouw ‘Reflections’ aan de Keppel Bay. Ontoegangbaar voor de gewone mens, maar wanneer je  in het bezit bent van een yacht loop je de woonkamer zo binnen. Gardens by the Bay was integendeel tot ‘Reflections’ toegang baar voor iedereen, en met lokale kennis heb ik tussen de lokale vliegers kunnen genieten van de prachtige moderne skyline terwijl de oranje gloed achter de zon verdwijnt. Wanneer de zon achter de horizon verdwijnt en de donkerte Singapore skyline bereikt komen de blauwe na’vi wezens, bekend van de Avatar film, tot leven. Als backpacker waan je in de wereld van Pandora, maar eigenlijk loop je tussen de fantastisch verlichte groene structuren jouw ogen uit te kijken. Dit gebeurt zeker wanneer de bekende lichtshow begint, ondersteund door prachtige muziek en een adembenemend lichtspel vergeet je even de tijd. Voordat mijn ‘korte’ periode in Singapore eindigt neem ik een kijkje in een een ander bijzonder architectuur hoogtepunt, genaamd the Cloud Forest. Met dit groen geschut van architectuur aan de   baai van Singapore is duidelijk te zien welke duurzame weg dit rijke land ingeslagen is. Mijn volgende locatie zal alles behalve groen en duurzaam zijn, ik vlieg naar Hong Kong waar ik tussen de skyscrapers een weg naar China vind.