Ontsnapt van de chaos!

Ik knipper even met mijn ogen en besef dat de eerste twintig dagen voorbij zijn. De eerste dagen werden getekend door het aanpassen aan ‘het backpackers-leven’ terwijl de laatste dagen ervaren werden als de normaalste zaak. De ritmes en gewoontes van Zuid-Oost Azië maak je ontzettend snel eigen. Ondanks de gewoontes zijn er ook momenten om een beslissing te maken, backpackers beslissen hun eigen avontuur.

Na twee weken splitst de groep, de groep waar ik prachtige avonturen mee heb mogen meemaken. Voor de één ligt Laos op de planning, terwijl het voor mij te vroeg is om het land van de lach te verlaten. Het is immers onmogelijk om zes maanden lang met dezelfde groep te reizen eveneens is het de kwaliteit van de backpacker, het ontmoeten van nieuwe mensen en het reizen met mensen met verschillende nationaliteiten, het zijn allemaal nieuwe uitdagingen.

Net als ik de afgelopen anderhalve week tegen nieuwe uitdagingen ‘ja’ gezegd heb. Nooit eerder heb ik op een scooter gereden en in het rustieke Pai zijn er banden versleten qua afstanden. De omgeving werd verkend met een ware ‘Hells Angels’ groep (drie Nederlanders, een Zwitser en een Belg). Afgelegen wegen leidden tot doodlopende wegen, immense tochten door de lokale buurtjes mondde uit op watervallen en tot op zekere hoogtes werden buddha’s gevonden. Gedurende de ritjes en uitstapjes worden er nieuwe vrienden gemaakt, waaronder twee meiden, eveneens een Nederlandse en een Canadees waarmee het primitieve van Thailand werd opgezocht.

Onder leiding van guide Mam van Pai Rapid Rangers werden er sporen van zweet in de jungle achter gelaten, gedurende vijf uur, heuvel op en heuvel af werd er een lokaal dorpje, afgelegen van de mobieltjes en tablets bereikt. Het enige teken van elektriciteit waren de lampen die op zonnepanelen werkten om voor in de nacht voor een lichtje te zorgen.

Onder een metalen golfplaten dak werden de vers geplukte paddestoelen en pittige gerechten genuttigd en werd er een snelcursus Thaise massage gegeven. De donkerte reikte hierna het lokale dorp en de lichten die door de zonnepanelen hun energie verkregen maakte het mogelijk nog even te genieten van de stilte, de stilte die nog nergens anders in Thailand ervaren was. Onder de musquito netten, op een tuinstoelkussen als matras en een ‘steen’ als kussen werden wij de volgende ochtend rond 8:00 wakker gemaakt. Op het programma stond alweer een jungle tocht van vier uur, waarna wij aankwamen bij de ‘Lod cave’, eerlijk gezegd waren deze grotten even interresant als de grotten in Limburg, het kon ook zo zijn dat onze gedachten al bij de avond waren, waar Nederland haar laatste groepsduel speelde tegen Chili. Deze wedstrijd werd in een soort van Luxe resort gekeken in de woonkamer van de eigenaar en iedereen weet het resultaat.

De volgende ochtend stond een busje klaar voor ons, waarna wij door bergen en bochten naar de Pai River werden gebracht. De foto’s vooraf zagen er spectaculairder uit, de tocht zelf was rustiger, mede doordat het regenseizoen weinig van haarheeft laten horen. Ondanks het minder heftige water, werd er een stop gemaakt bij een ‘fisherman’s house’ waar de lunch werd genuttigd en gedurende het raften genoeg zwempauzes werden ingelast. Bij aankomst in het vertrouwde, hippie dorpje Pai werd er een drankje gedaan en plannen gemaakt voor de volgende bestemming: Chiang Rai.

De weg naar Chiang Rai werd samen met de Nederlander doorgebracht, er werd gekozen om de minder toeristische route te nemen en te stoppen in twee lokale dorpjes vlakbij de grens van Myanmar. Het eerste dorpje was Thaton, waar een flinke klim werd gedaan naar de What Thaton, een betere naam was de Walt ‘Disney’ Thaton geweest aangezien het hoge Walt Disney gehalte. De klim was verdeeld over negen levels, het heilige getal, elk level had zijn eigen betekenis (dit werd fijn uitgelegd door een Nederlands stel dat woont in Thaton, de Nederlanders zijn overal te vinden hier in Thailand). Bovenop, het negende level, was een prachtig uitzicht op de omgrenzende bergen en op de horizon was Myanmar te zien.

Na Thaton stond Mae Salong op het programma, een Chineze ‘nederzetting’ waar diverse afkomsten bij elkaar komen. In het dorp, een lange straat, woonden mensen met een Thaise, Burmese, Hill-tribe of Chinese afkomst. De diversiteit in afkomsten was duidelijk te zien terwijl de diversiteit in het landschap en winkels hetzelfde was, Mae Salong bestaat uit thee-plantages en thee-winkels en er waren er thee-veel! Net als de vorige dag stond vandaag alweer een flinke klim op het programma, deze werd met zonsondergang ondernomen en de volgende ochtend werd gekozen voor een flinke daling door de theeplantages. Deze twee dagen kunnen goed omschreven worden door een bekende uitspraak van Isaac Newton, ”what must go up, must go down”. 

Binnenkort meer over de reis vanuit Chiang Rai terug naar de chaos van Bangkok.
p.s Ik ga proberen regelmatiger een update te geven !

Oh ! Voordat ik het vergeet, ik kijk ontzettend uit naar Nederland – Costa Rica, maar de wedstrijd is lokale tijd om 03:00 (’s nachts) hier, heel fijn!