Het Mooie Magische Myanmar,

In de chaos van Myanmar zoek ik een uitweg, ik besluit voordat ik Myanmar verlaat het magische Bagan te bezoeken. Voor minder dan drie dollar koop ik een ticket voor een nachttrein. De afstand van Mandalay naar Bagan is te vergelijken met een ritje van Lisse naar Eindhoven, met het openbaar vervoer in Nederland moet kan de portemonnee open getrokken worden, gelukkig kost een ticket hier iets meer dan twee euro, natuurlijk zitten hier nadelen aan verbonden. De nachttrein doet er twaalf uur over om haar eindbestemming te bereiken, dit exclusief vertraging, inclusief onze vertraging was het ruim vijftien uur. Gelukkig kon ik deze vijftien uur met een studentenvereniging uit Tilburg doorbrengen en waar staan studentenverenigingen bekend om?…… Het werd een treinrit die voorbij vloog en wij wakker werden gemaakt door de conducteur omdat we Bagan bereikt hadden, de een met een flinke kater, de ander zonder.

Buiten het feit dat deze studenten van een alcoholisch drankje hielden, proberen ze te besparen waar het mogelijk is, zo werd er gekozen om met zijn allen (zeven personen + taxi chauffeur) in één taxi te gaan. Financieel gezien een verstandige keuze maar comfortabel was het zeker niet!

Eenmaal aangekomen bij ons hotel werden de nodige uurtjes slaap ingehaald aangezien het net 7:00 in de ochtend was. Aangezien mijn korte tijd hier in Bagan, besloot ik eerder alleen op pad te gaan. De winkel naast het hotel verhuurt E-bikes voor $5 per dag waarmee ik de rest van de dag zoet was. Binnen een uur zie ik de eerste tempels aan de horizon verschijnen, zonder kaart vind ik een route op de zanderige wegen. Ik heb een voorkeur gekregen voor het niet plannen van routes of het vast houden aan een schema die je alleen naar de toeristische trekpleisters brengt. Hierdoor mis je naar mijn inziens de mogelijkheid om je onder de lokalen te bevinden en mooie plekken mist.

Tussen de talloze ruïnes van tempels, verschillend in vorm en groottes waag ik een weg. Met de felle zon in mijn gezicht is zonnebrand een must gelukkug zorgt de wind voor verkoeling. Waar ‘untouched Myanmar‘ niet tot zijn recht komt in Mandalay, is dit de juiste benaming voor Bagan. Ik heb het geluk gehad dat ik dit stukje ‘untouched‘ van dichtbij te mogen ervaren. In een van de kleinere dorpjes wordt mijn aandacht getrokken door luide muziek, door mijn nieuwsgierigheid besluit ik opzoek te gaan naar de bron hiervan. In een doodlopend pad raak ik aan de praat met een inwoner van het dorpje, die mij naar de bron brengt, een huis waar voorbereiding van een bruiloft druk aan de gang is. In gebrekkig Engels maak ik een gesprek met de familie van het huwelijkspaar, ik krijg zelfs ‘lekkernijen’ voor morgen (trouwdag) aangeboden. Op het moment dat ik besluit verder te gaan krijg ik een enveloppe in mijn handen gestopt. Ondanks dat ik geen Burmese spreek of kan lezen begreep ik dat het een uitnodiging was voor de bruiloft, die de volgende dag in de ochtend begint.

Een kennis van de familie brengt mij naar de betere spots in Bagan en spenderen wij samen de middag. Hij laat mij zijn indrukwekkende zand-schilderkunsten zien, zijn Engels is in vergelijking met anderen hier zeer goed. Aan het einde van de middag besluit ik naar de Sunset-temple te gaan om wat de naam al suggereert de zonsondergang te zien, samen met een hondertal toeristen en een aantal monniken.

Drie stijle trappen met hoge treden moet ik trotseren om de top van de tempel te bereiken vanaf de top is een prachtig uitzicht op Bagan. Hier raak ik aan de praat met twee monniken uit Cambodja en deel mijn reiservaringen en plannen voor de komende maanden. Een van de monniken raad mij aan een vriend van hem te bezoeken wanneer ik in Cambodja (Siem Reap) ben. Hij schrijft een brief, die ik goed opberg in mijn rugtas, eveneens wordt er Facebook uitgedeeld op het moment van zonsondergang en besluit ik in de beginnende donkerte terug te keren naar het hotel.

De volgende ochtend heb ik moeite met uit bed komen, de rede hiervoor was de nederlaag van het Nederlands elftal tegen Argentinië. Het is hier in Myanmar vijf uur later, en met de verlengingen en penalty’s lag ik pas rond 04:30 in bed en drie uur later ging de wekker alweer voor de bruiloft. Met cadeaus in mijn mandje stap ik op de e-bike richting het dorp. Bij aankomst bij het huis, de bruiloft wordt thuis gevierd, staat iemand klaar om de cadeaus en donaties in ontvangst te nemen. Hierna worden lokale ‘lekkernijen’ genuttigd en wordt elke keer mijn bord leeg is direct aangevuld. Het is een andere ervaring dan een bruiloft in Nederland, wat natuurlijk ook te verwachten was. Er is een stuk minder geld hier maar dit heeft geen effect op de sfeer van de bruiloft, na het eten wordt er een rondje door het dorp gelopen, voornamelijk om meer donaties te krijgen. Terug bij het huis zondert het huwelijkspaar met ouders zich af. Voor mij is hier het feest ten einde en wordt ik uitgenodigd om een thee te drinken bij de kennis van gisteren.

Die middag en de volgende dag spendeer ik op plekken langs de rivier waar kinderen gefascineerd zijn door mijn lange verschijning, leer ik een aantal kinderen de basis technieken van voetbal en proef voor een laatste keer een Burmees gerecht voordat ik de nachtbus terug naar Mandalay pak. Bagan was een ervaring die ik nooit zal vergeten, het heeft mij verrast en gepakt door de openheid en vriendelijkheid van de lokalen hier. Wie weet kom ik hier in de toekomst terug en om meer van dit stukje ‘Magisch Myanmar’ te zien.